บทเรียน จากวิชาตะกร้อ

ทุกเย็น เมื่อมองเห็น ผู้อำนวยการกำพล วัชรพล อยู่ในวงตะกร้อ…ผมก็มักนินทาในใจ มาถึงระดับนี้ เพราะอะไร ผู้อำนวยการไม่ตีกอล์ฟ ราวกับเจ้าสัวอื่น

อ่านหนังสือความเป็นมา …ตอนเรียนประถมสถานที่เรียนวัดดอนไก่ดี อำเภอกระทุ่มแบน อาจารย์ฮวด คุณครูสอนหนังสือยินดีลูกศิษย์คนนี้มากมาย ไม่เพียงแค่เรียนหนังสือเก่ง ยังเตะตะกร้อเก่งอาจารย์ฮวดคงยินดีมากกว่านี้ หากทราบว่า ผู้อำนวยการเอาวิชาตะกร้อมาใช้ถึงปลายชีวิตเรื่องกีฬา ผู้อำนวยการรักตะกร้อ เรื่องสนุก ผู้อำนวยการถูกใจลิเก นี่เป็นวิถีจอมยุทธ์ ที่ไม่เคยแปลงจุดยืนไทยเมืองเว้นจัดงานวันกำพล วัชรพล ผมเคยเขียนถึงท่านทุกปี ปีนี้ก็พลอยเผลอมิได้เขียน คิดขึ้นได้ก็รู้สึกไม่ถูก เป็นหนี้ทางจิตใจ ต้องการเขียนถึงท่านให้ได้สักเรื่องบังเอิญบ่ายวันพฤหัสฯก่อนหน้าที่ผ่านมา ดูกรยการหนังพาไป ช่องโทรทัศน์ไทยพีบีเอส สองชายหนุ่มเขาแรมรอนท่องเที่ยวประเทศพม่า… เอ้อ! ยิ่งเหตุการณ์ทหารยึดอำนาจ ประเทศพม่าดูเหมือนจะเป็นเมืองที่ไกลออกไป ไม่ใช่เมืองใกล้ๆคิดต้องการจะไปก็ได้เหมือนเก่าเคยมองเรื่องตะกร้อประเทศพม่าคุ้นชินลงมาแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ สองชายหนุ่มเขาเดิน 

เรื่องลึก…ปูพื้นยั่วใจ ถ้าเกิดเอาตะกร้อความสามารถไทยไปเปรียบเทียบ ตะกร้อไทยเด็กๆไปเลย เป็นงี้ ไปได้ยังไง!เรื่องที่ทราบๆตะกร้อไทยความสามารถลือลั่น บาดใจและก็เอาชัยจากมาเลเซีย คู่แข่งขันได้ จำพวกหือไม่ขึ้นไทยพวกเราเริ่มมาจากตะกร้อวง เตะส่งกันไปๆมาๆ โชว์ฝีเท้าแต่ละคนแล้วปรับปรุงเป็นตะกร้อลอดบ่วงปี พุทธศักราช2522 ผมมาไทยเมืองใหม่ๆยังมองเห็นคุณความรอบรู้ แม่โขง มือชั้นยอดตะกร้อลอดบ่วงไทย เป็นคู่โต้ให้ ผู้อำนวยการทุกเย็นลีลาท่าทางตะกร้อลอดบ่วง แต่ละแต้มมากมายน้อยตามความยากง่ายผมเคยได้เห็น ผู้อำนวยการเตะบ่วงข้างหลังขวาเข้าบ่วงมาพร้อมกับตา ยังคิดในเวลานั้น ผู้อำนวยการท่านเป็นนักตะกร้อตัวจริงมาถึงตะกร้อผ่านตาข่าย กีฬาอาเชียนเดี๋ยวนี้ ที่ชายหนุ่มๆแค่นั้นที่เล่นเจริญ คนหนึ่งเตะชงลูกให้โด่ง อีกคนกระโจนตบด้วยข้างหลังเท้า นักกีฬาหลายชาติฝึกฝนแล้วทำเป็น แต่ว่ายังไม่เด็ดขาดสาแก่ใจแบบไทยสองลีลาท่าทางตะกร้อที่ว่าย้ำกันที่ความแรงความเร็ว นับกันที่แต้ม ประเมินผลแพ้ชนะแม้กระนั้นเมื่อเป็นเคยชินลงตะกร้อประเทศพม่า… เล่นกันหกคน ถึงเวลาหกคนพร้อมใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ช่องทางเปิดให้คนกลางได้เล่นลีลาท่าทางตะกร้อ…ใช้ลวดลายได้สุดกำลัง